Mijn verhaal vertellen heeft lang op zich laten wachten. Dit komt door mijn coping mechanismen en de overtuiging dat je persoonlijke problemen binnenshuis houdt. De vuile was hang je niet buiten!
Als kind ben ik opgegroeid in een samengesteld gezin. Mijn ouders hadden beiden al een eerder huwelijk:
Mijn vader en zijn vrouw konden zelf geen kinderen krijgen, dus hebben ze besloten om een pleegdochter in huis te nemen. Op een tragische dag heeft zijn vrouw een einde gemaakt aan haar leven, wat voor een enorme impact op mijn vader zorgde.
Mijn moeder is met een zoon en dochter vertrokken uit een huwelijk met huiselijk geweld. Hiervoor had ze een plan bedacht en een nieuwe plek gevonden.
Mijn ouders kende elkaar al en trouwden vanuit liefde met elkaar. Toen mijn broer geboren werd, was mijn vader enorm trots. De familienaam werd voortgezet en mijn vader had hoge verwachtingen voor hem. Twee jaar later werd ik geboren, totaal onverwacht! Een meisje, dat is lastiger dan een jongen, toch? Ik denk dat het toen al duidelijk was dat mijn vader verschillend tegen man/vrouw aankeek, want later vertelde hij mij dat een vrouw achter het aanrecht hoort.
Vanaf mijn geboorte was huiselijk geweld een onderdeel van mijn leven. Mijn ouders waren het niet eens over de opvoeding en het leeftijdsverschil van 11 jaar maakte het er niet makkelijker op. Hun 'voorbeeldgedrag' leidde o.a. tot ruzies tussen mijn broers en zussen, waar jaloezie de belangrijkste oorzaak van was.
Het leven ging gewoon door buiten ons huis, wat ironisch genoeg, Happy Days genoemd was. Ik kreeg vaak te horen wat voor fantastische ouders ik had. "Je hebt zo'n leuke moeder en je vader is zo succesvol en zorgt goed voor zijn personeel!" Maar van binnen wist ik nooit wat ik kon verwachten als mijn vader thuiskwam - zou hij nuchter zijn of dronken? En hoe zou mijn moeder daarop reageren - boos of rustig? Huiselijk geweld was onze realiteit, maar we spraken daar niet over met anderen.
Het was een harde leerschool, maar ik leerde voor mezelf op te komen, ondanks mijn zachtaardige en hoog gevoelige karakter. Ik ben daar nog steeds dankbaar voor.
Dit is slechts een glimp van mijn verleden. Het was een lange reis om mezelf veilig te kunnen hechten in relaties, vertrouwen te hebben in mensen, en emoties te durven tonen. Ik heb geleerd dat kwetsbaarheid ook krachtig kan zijn. 


Hoe heb ik dit bereikt? Het begon allemaal toen ik vastliep in mijn leven en relatie en op 27-jarige leeftijd besloot om een psycholoog te raadplegen. Daarnaast heb ik veel geleerd van mijn studie Psychologie & Persoonlijke Ontwikkeling, maar vooral door vallen en opstaan. Ik heb geleerd dat ik altijd een keuze heb. Ik hoef geen slachtoffer van mijn verleden te zijn. 

Waarom deel ik dit nu met je?
Door mijn eigen ervaring met huiselijk geweld, besef ik als geen ander hoe cruciaal veiligheid is. Het is een plek waar je jezelf kan zijn, zonder angst!. Deze persoonlijke ervaring wil ik inzetten om andere vrouwen te ondersteunen en te empoweren. Want een veilige vrouw straalt van binnenuit en staat volledig in haar kracht.
Vrouwen empoweren met SuperVrouw
We geven vrouwen een superboost met het programma SuperVrouw! Hierbij is veiligheid een van de zes thema's. We leren je hoe je een hard target kunt worden en zelfverzekerder door het leven kunt gaan met principes als Krav Maga. Door jezelf weerbaar op te stellen en grenzen te stellen, kun je vol vertrouwen door het leven gaan. Jij beslist!
Op 13 januari staat er een Masterclass op het programma en er zijn nog plekken beschikbaar. Grijp je kans!
I am a Victor! not a victim. A victim will immediately blame someone, or something, else besides themselves. They are never responsible for anything which happens in their life. A victor will take responsibility for what has occurred, apologize, and then work to find a solution to remedy the situation.
コメント